Samorząd rolniczy wnioskuje o odrzucenie ustawy o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne z dnia 7 kwietnia 2017 r. Zaproponowane w projekcie zapisy wpłyną negatywnie na dostępność i ceny leków dla mieszkańców wsi i obszarów wiejskich. Krajowa Rada Izb Rolniczych przeciwna jest każdemu projektowi legislacyjnemu, który ogranicza obrót lekami oraz działalność aptek i punktów aptecznych na obszarach wiejskich. Wprowadzanie tego typu rozwiązań zawsze odbywa się ze szkodą dla słabiej zaludnionych terenów rolniczych. W przedmiotowym projekcie nie wzięto również pod uwagę kwestii dostępu do leków dla 15 milionów mieszkańców wsi i mniejszych miejscowości.
Apteka ogólnodostępna nie ma w większości przypadków ekonomicznej racji bytu na obszarach wsi. Znajduje się zazwyczaj dopiero w pobliskiej miejscowości czy mieście. W praktyce, na każdą większą miejscowość z przyległościami przypada tylko jedna apteka. Proponowane rozwiązania takie jak kryteria demograficzno – geograficzne, limit 4 aptek czy apteka wyłącznie dla aptekarza zdecydowanie zmniejszają szansę na otwarcie kolejnej apteki w mniejszych miejscowościach. Niepożądaną sytuacją jest także funkcjonowanie tylko jednej apteki na danym obszarze. Prowadzi to do powstania lokalnych monopoli. Placówka taka mniejszą liczbę klientów rekompensuje sobie wyższymi marżami.
Wspomniane już kryterium demograficzno – geograficzne dla tworzenia nowych aptek dostępu do tych placówek jeszcze pogorszy. Na kwestię tę zwraca uwagę w opinii z dnia 16 grudnia 2016 r. Biuro Analiz Sejmowych: „W szczególności jednolite stosowanie przesłanek bez możliwego odstępstwa mogłoby doprowadzić na niektórych obszarach wiejskich, na których ludność jest zazwyczaj rozproszona i mniej liczna, że niektórzy zainteresowani mieszkańcy znajdą się poza rozsądnym zasięgiem lokalnym apteki i zostaną tym samym pozbawieni odpowiedniego dostępu do opieki farmaceutycznej. (…) W świetle powyższego należy uznać, że proponowany art. 99 ust. 3b ustawy w zakresie, w którym wprowadza wymóg, aby na dzień złożenia wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki, liczba mieszkańców w danej gminie, w przeliczeniu na jedną aptekę ogólnodostępną, wynosiła co najmniej 3000 osób, może być uznany za sprzeczny z art. 49 TfUE, gdyż nie przewiduje wyjątków umożliwiających lokalizowanie aptek w sposób w pełni respektujący uwarunkowania lokalne.” Obecnie to technicy farmaceutyczni, a także prowadzone przez nich punkty apteczne w dużej mierze zaopatrują wieś w leki. Samorząd rolniczy jest również przeciwny ograniczaniu obrotu pozaaptecznego. W sytuacji braku aptek czy punktów aptecznych to sklepy stają się jedynym źródłem zaopatrzenia w podstawowe leki na obszarach wiejskich.
Ostatnimi czasy zarysowała się niepokojąca tendencja wprowadzania ograniczeń obrotu lekami na obszarach wiejskich. Tymczasem regulacje obrotu lekami i działalności aptek powinny uwzględniać skutki dla słabiej zaludnionych obszarów Polski a nie przyjmować tylko perspektywę dużych miast.
(Źródło: KRIR)